یکی از مشکلاتی که کشور‌های نفتی با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، نحوه هزینه درآمدهای حاصل از نفت است. از طرفی صرف درآمدهای نفتی در اقتصاد کشور به بیماری هلندی و از طرف دیگر با کاهش قیمت نفت، کسری ناشی از کاهش درآمد به نوساناتی در اقتصاد کشور منجر می‌شود. همچنین نفت یک سرمایه ملی است که عواید حاصل از آن به همه نسل‌ها تعلق دارد و نباید تنها در یک دوره زمانی هزینه شود. با توجه به موارد فوق، صندوق توسعه‌ملی در کشور ایجاد شده است.
این صندوق تاکنون در بخش‌های مختلف سرمایه‌گذاری کرده، اما یکی از بخش‌هایی که کمتر به آن توجه شده، سرمایه‌گذاری در بخش مسکن است. مسکن یکی از بخش‌های پیشران اقتصادی است که ساخت آن به رونق ۱۳۰صنعت و خدمت منجر خواهد شد. این اتفاق می‌تواند موجبات رشد اقتصادی و کاهش بیکاری را فراهم کند. همچنین به دلیل عدم‌ساخت مسکن متناسب در سال‌های گذشته، در حال حاضر انباشت بالایی از تقاضای مسکن وجود دارد که ضروری است به آن پاسخ داده شود.
سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی در بخش مسکن می‌تواند مشکل مسکن در کشور را تا حدی حل کند، اما ملاحظه‌ای که باید به آن توجه کرد، حفظ ارزش دارایی‌های این صندوق بین‌نسلی است. یک راهکار برای حل این مشکل، سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی در بانک مسکن و سهامدارشدن این صندوق است، در این صورت هم بخشی از منابع صندوق توسعه ملی در خانه‌دارکردن مردم صرف خواهد شد و هم ارزش دارایی این صندوق به صورت سهام مصون از نوسانات تورمی خواهد شد.
با توجه به اینکه مهم‌ترین خواست رئیس‌جمهور فقید خانه‌دارکردن مردم بود، عمل به قانون جهش تولید مسکن که در آن ساخت یک‌میلیون مسکن در سال مصوب شده، ضروری است. دولت فعلی و بعدی باید تمام تلاش خود را برای تحقق این وعده رئیس‌جمهور شهید به کار بندند و با استفاده از تمام ظرفیت‌ها از جمله صندوق توسعه ملی، بخش بزرگی از مردم را که در حوزه مسکن با مشکلات فراوانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، برطرف کنند.
* کارشناس اقتصادی
